İSTANBUL GİBİ

İstanbul Gibi

İstanbul gibi karmaşık yüzün bu sabah

Yorgun, bakır çürüğü bakışlar

Yüzüne kıvrım kıvrım buse doluşmuş

İstanbul sokaklarına çıkan

Seni hiç sevmemişler

Seni hep hoyrat eller avutmuş

İstanbul gibi

Karmaşık ve derin kimlikler barındıran

Göz alıcı ihtişamının ardında

İstanbul kadar çocuksu,

Saf duygularınla oynamışlar

Seni hiç sevmemişler

Güzelliğine aşık olup

Senden bihaber kalmışlar

Binlerce yıllık yaşanmışlığın koynunda

İstanbul gibi

Bir ömrü paha biçmişler güzel gözlerine

Ömrü sana zehir zindan etmişler

Sevmek kalpte sürerken masumiyetini

Sevgiyi darp etmişler sen gibi

İstanbul’un göbeğinde

Önce masmavi gerdanlık takmışlar boynuna

Sonra boğazını kana bulamışlar

İstanbul gibi

İstanbul gibi asi, biraz da dik başlı

Silkinip atıyorsun canını acıtan her canı

Geleceği cilalayıp sunarken ayak uçlarına

Tüm inkarlı suçlarına sığınan

Gelip geçen her cani

Bir umut bin ölüm aşılamış damarlarına

“Bir nefes ben” olmakken tüm savaşın

Çoktan unutmuşlar

Sana hep uzaktan bakmışlar

Sayıp sövmüşler adını sevgiye boyayıp

İstanbul gibi…